Ο Ονορέ Ντε Μπαλζάκ γεννήθηκε στην Τουρ της Γαλλίας στις 20 Μαΐου 1799. Ήταν γόνος αστικής οικογένειας και πήγε εκεί σχολείο μέχρι το 1815, όπου μετακόμισε με την οικογένειά του στο Παρίσι. Στα 17 του πήγε στη Σορβόννη για να σπουδάσει Νομική. Το 1819 πήρε το πτυχίο του και ξεκίνησε να εργάζεται ως βοηθός δικηγόρου. Σύντομα, όμως, παράτησε τη δουλειά του για να ασχοληθεί με το πάθος του, τη λογοτεχνία. Ξεκίνησε γράφοντας μυθιστορήματα και φιλοσοφικά δοκίμια με διάφορα ψευδώνυμα, τα οποία δεν έτυχαν κάποιας ιδιαίτερης αναγνώρισης. Από το 1825 ενεπλάκη ερωτικά με την Δούκισσα Ντ' Αμπραντές, η οποία τον εισήγαγε στους κοσμικούς κύκλους του Παρισίου. Έτσι, αποφάσισε να γίνει εκδότης και τυπογράφος, επάγγελμα που δεν πήγε καλά και τον γέμισε με χρέη. Η πρώτη αναγνώριση ήρθε μερικά χρόνια αργότερα, το 1829, με το μυθιστόρημά του Οι Σουάνοι. Συνέχισε ακατάπαυστα, τόσο το γράψιμο, όσο και τις διάφορες επιχειρηματικές του ιδέες. Το 1835 ανέλαβε μια επιθεώρηση, η οποία τον χρέωσε ακόμη πιο πολύ. Το 1836 αγόρασε έναν αγρό, το 1838 επένδυσε λεφτά στο χρηματιστήριο και το 1840 προσπάθησε να επανεκδώσει την εφημερίδα Revue Parisienne. Όλα αυτά αποδείχθηκαν εντελώς λανθασμένες επιλογές, με αποτέλεσμα να περάσει τα επόμενα χρόνια, προσπαθώντας να κρυφτεί από τους πιστωτές του. Παρόλα αυτά, όχι απλά δεν σταμάτησε την συγγραφή, αλλά κατέληξε να είναι ένας από τους πολυγραφέστερους συγγραφείς όλων των εποχών. Έγραψε κυρίως μυθιστορήματα, πολλά από αυτά ανώνυμα, καθώς περίμενε πρώτα της καλές κριτικές για να διεκδικήσει τα έργα του. Θεωρείται ένας από τους πρωτεργάτες του Ευρωπαϊκού Ρεαλισμού, καθώς απέδωσε άριστα την αριστοκρατική τάξη του Παρισίου της εποχής του, μπροστά και πίσω από τις κουρτίνες. Η αναγνώριση που ήλπιζε τελικά ήρθε, αλλά τον βρήκε αιφνίδιος θάνατος στο απόγειο της καριέρας του, στις 18 Αυγούστου 1850.
Στη διάρκεια τις 25ετούς καριέρας του, ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ έγραψε 91 μυθιστορήματα, 30 νουβέλες και 5 θεατρικά έργα, αφήνοντας και περίπου 50 ημιτελή μυθιστορήματα. Το σύνολο των μυθιστορημάτων του το ονόμασε Ανθρώπινη Κωμωδία, ευθεία αναφορά στην Θεία Κωμωδία του Δάντη. Τα γνωστότερα από τα έργα του είναι τα: Ο συνταγματάρχης Σαμπέρ (1832), Ευγενία Γκραντέ (1833), Ευγενία Γκραντέ (1833), Ο Μελμόθ μετανόησε (1835), Ο Μπάρμπα-Γκοριό (1835), Η γεροντοκόρη (1836), Μια κόρη της Εύας (1838), Μασιμίλα Ντόνι (1839), Η Μοντέστ Μινιόν (1844), Η εξαδέλφη Μπέτη (1846), Μεγαλεία και δυστυχίες των κουρτιζάνων (1847) κ.α.