Ο Γκυστάβ Φλωμπέρ γεννήθηκε στη Γαλλική Ρουέν στις 12 Δεκεμβρίου 1821. Εκεί μεγάλωσε και πήγε σχολείο. Το 1840 έφυγε για το Παρίσι, όπου σπούδασε Νομική. Η σχολή δεν του κίνησε το ενδιαφέρον και προτιμούσε να κάνει ταξίδια, όπως και έκανε για μερικά χρόνια, μέχρι να αποφασίσει να την παρατήσει. Τότε μετακόμισε στο Κρουασέ, μια πόλη κοντινή στη γενέτειρά του, και έμεινε εκεί για το υπόλοιπο της ζωής του. Με την συγγραφή είχε ήδη ασχοληθεί από έφηβος και η οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του του επέτρεπε να συνεχίσει να ταξιδεύει και να γράφει. Υπήρξε φοβερά σχολαστικός και τελειομανής, με αποτέλεσμα τα έργα του να ολοκληρώνονται αρκετά χρόνια μετά το πρώτο προσχέδιό τους. Έζησε εργένικη ζωή, χωρίς να στερηθεί πολλά και χωρίς να το κρύβει από τις συντηρητικές κοινωνίες της εποχής του. Πέθανε στις 8 Μαΐου 1880, από εγκεφαλική αιμορραγία, συνέπεια της σύφιλης που τον ταλαιπωρούσε ήδη αρκετά χρόνια. 
Ο Γκυστάβ Φλωμπέρ σκανδάλιζε την κοινωνία της εποχής του, τόσο με την ζωή του, όσο και με τα μυθιστορήματά του, στο σημείο του να οδηγεί σε νομικούς μπελάδες τον εκδότη του. Η ειλικρίνεια και η σχολαστικότητά του, όμως, αποτυπωμένη στο έργο του, μας δίνει μια σαφή εικόνα για την ζωή, τα ήθη και τα πάθη των ανθρώπων της εποχής του. Έχει μείνει γνωστός για τα: 
Μαντάμ Μποβαρύ (1857), Σαλαμπό (1862), Η αισθηματική αγωγή (1869), Ο πειρασμός του Αγίου Αντωνίου (1874), Ηρωδιάς (1877) και Μπουβάρ και Πεκυσέ (1881).