Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910 στο Βλαδιβοστόκ της Ρωσίας. Ήταν γόνος γνωστής οικογένειας Κεφαλλονιτών εφοπλιστών. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα με το ξέσπασμα του Α' Π. Π. το 1914, αρχικά στο Αργοστόλι και μετέπειτα στον Πειραιά. Εκεί τελείωσε και το σχολείο και, ενώ το πλάνο του ήταν να γραφτεί στην Ιατρική, πέθανε ο πατέρας του και αναγκάστηκε να εργαστεί ως ναυτικός. Είχε ήδη ξεκινήσει να γράφει ποίηση από νεαρή ηλικία, κάτι που συνέχισε κατά την διάρκεια των ταξιδιών του. Τα επόμενα χρόνια τα πέρασε μπαρκάροντας, μέχρι το 1938. Κατά την διάρκεια της Κατοχής ήταν ενταγμένος στο ΕΑΜ. Έφτασε να γίνει επικεφαλής του ΕΑΜ Λογοτεχνών – Ποιητών, ενώ ήδη είχε ενταχθεί στην Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών. Μάλιστα, για την τελευταία απαιτούνταν να έχεις εκδώσει τρία βιβλία, ενώ ο Καββαδίας μέχρι τότε είχε εκδώσει μόνο ένα. Το γεγονός όμως ότι ήταν αρκετά ενεργός λογοτεχνικά και τύγχανε αναγνωρίσεως από τους ποιητικούς κύκλους, οδήγησε την εταιρία στην αποδοχή του ως μέλος. Με το πέρας του πολέμου ξανάρχισε τα ταξίδια και μέχρι το τέλος της ζωής του ταξίδευε πλην ελαχίστων διαλειμμάτων. Το 1975, ενώ βρισκόταν στην Αθήνα, υπέστη εγκεφαλικό. Απεβίωσε στις 10 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους.
Όσο βρισκόταν εν ζωή, είχε κυκλοφορήσει δύο ποιητικές συλλογές, το Μαραμπού (1933) και το Πούσι (1947) και το πεζό Βάρδια (1954). Λίγο μετά τον θάνατό του κυκλοφόρησε η τρίτη του συλλογή Τραβέρσο (1975) και άλλα δύο πεζά, το Λι (1987) και Του πολέμου/Στ' άλογό μου (1987). Λοιπά ποιήματά του έχουν κυκλοφορήσει μετά θάνατον και σε διάφορες ποιητικές συλλογές.