ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΛΥΠΤΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΤΡΙΑΝΤΗ

(. . .) Για τον Τριάντη τα αρχαία αγάλματα δεν ήταν απλά μουσειακά αντικείμενα, τα οποία έπρεπε να στηθούν με σωστές τεχνικές προδιαγραφές επάνω στα βάθρα τους. Ήταν πρώτα από όλα αντικείμενα έρευνας, ειδικότερα αυτά που είχαν σωθεί κομματιασμένα. Το πάθος του να ψάχνει τα κομμάτια και να ανασυγκροτεί αρχαία γλυπτά τον έκανε με τα χρόνια μοναδικό στο είδος του ερευνητή της αρχαίας γλυπτικής. Και το πάθος αυτό έμεινε άσβεστο μέχρι το τέλος. Όπως κάθε πραγματικά μεγάλος γλύπτης, ο Τριάντης ήξερε πολύ καλά το μάρμαρο και τα μυστικά του. Αυτή η εξοικείωση με το υλικό, όμως, δεν θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε μεγάλες ανακαλύψεις, αν δεν συνδυάζονταν με μια σπάνια ικανότητα να συλλαμβάνει και να επεξεργάζεται ταχύτατα αυτό που έβλεπε. Η ματιά του είχε κάτι από τη ματιά του μυθικού Λυγκέα. Έτσι κατόρθωσε να συμπληρώσει όπως προανέφερα, πλήθος αγαλμάτων και ανάγλυφων με νέα θραύσματα, και να ανασυγκροτήσει μεγάλες αετωματικές συνθέσεις, όπως αυτές του ναού του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, του ναού του Δία στην Ολυμπία και του ναού του Απόλλωνα στη Ρώμη. Σε αυτούς τους τομείς υπήρξε αξεπέραστος (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)