ΑΓΝΟΙΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

"ΑΓΝΟΙΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ": Σιωπή. Συντρόφισσα καλή. Ανιδιοτελής. Αφοσιωμένη. Κάτι νύχτες σαν την αποψινή ανακατεύεται το φεγγάρι Με τους λυγμούς και τα γέλια δυναμώνουν την ψυχή. Και το σώμα μικραίνει, μαραίνεται και τελικά Ξεκινάει να σαπίζει. Ανήλιαγο, υγρό κελί της φαντασίας. Θρύψαλα πια τα μάτια σου. Αριθμός τ' όνομά σου. Γραμμή κατάλευκη σ' εξώκοσμους ορίζοντες. Ψέμα που ειπώθηκε δίχως σύνεση. Τίποτα δεν πρόλαβα να σου δείξω. Να σου μάθω. Μονάχα το γέλιο σου έμεινε μέσα στο κεφάλι μου Να σιγοκαίγεται. Να κοροϊδεύει. Να τραγουδά. Η θάλασσα δίπλα μου. Προκλητική καθώς πάντα. Αιώνια, αεικίνητη, ζαλιστική παγίδα φωσφορίζουσα. Και το φεγγάρι κατάχλομο, υγρό να με λυπάται. Μουδιάζει η μοναξιά στα δάχτυλά μου ιδρωμένη. Μέδουσα ανεπιθύμητη. Σάρκα κι αυτή. Σάρκα και λάσπη. Τίποτα δεν τη σταματάει. Τίποτα δεν την πονάει. Γιατί έχει σύμμαχο πιστό την απουσία σου. Εαυτέ μου. (Από την έκδοση) Κάθε μέρα SMS Εδώ και κάμποσα χρόνια Το δώρο Χώρος εργασίας Η μέλισσα Το κουτί Κουρασμένες οι ψυχές γυρεύουν συχώρεση Τριγυρίζω πεινασμένη μέσα στον Χρόνο Δε χωράω πια μέσα στις μολυσματικές, σάπιες... Θεσσαλονίκη Αθήνα Άγνοια κινδύνου Το λάθος Τα δελφίνια Πονάς; 7:05 το πρωί Ραστώνη Η πόλη. Αστείο Ζεστή η μέρα Λειψυδρία Ο ύπνος δεν έρχεται ποτέ Ο Χρόνος Υποσιτισμένη κακία Ένα κενό χαμόγελο Λέξεις μέσα έξω, μέσα έξω, μέσα έξω. Συνέχεια Παρελθόντες χρόνοι Λευκά χαρτιά μου δείχνουν αχνογελώντας Πληγές αφρόντιστες, αιώνια λαγούμια, σπηλιές Πάνω σε τοίχους Ο χειμώνας κρυμμένος Τα χρόνια πίσω αλυχτώντας ξενυχτάνε Βαρέθηκα Αισθήσεις αναμμένες Σάββατο βράδυ Η σάρκα Αντιστρέψιμη Παράπλευρη απώλεια Παραμύθι Νυχτερινός περίπατος Ρουτίνα Ο μονόλογος Σ' αγαπώ Διψάς ποτέ γι' αυτή την τρέλα που με πιάνει Το φιλί Ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά Κανείς δεν κατοικεί πια μέσα μου Ανόητη, δεν είσαι η θάλασσα. Όχι, δεν είσαι η θάλασσα Σεντόνια τσαλακωμένα Ο ύπνος ασυνάρτητη απειλή Απορία Αριάγνη Ανατροπές Requiem Εορταστική ατμόσφαιρα Ποτέ δε μιλάμε Η επιστροφή Χειμωνιάτικη απόπειρα