Συνοπτικά η υπόθεση των "Περσών" είναι η εξής: Με την έναρξη του δράματος ο Χορός των γερόντων Περσών εκφράζει σε λυρικούς στίχους εκτεταμένα τη μεγάλη ανησυχία του για την τύχη της εκστρατείας του Ξέρξη του 480 εναντίον της Ελλάδας. Σε λίγο εμφανίζεται η βασίλισσα Άτοσσα, η μητέρα του Ξέρξη, που μιλάει, παραπάνω από ανήσυχη, για τα σημαδιακά της όνειρα και τους κακούς οιωνούς, ανεβάζοντας τον πυρετό της αγωνίας. Κάποτε φτάνει στη σκηνή ένας αγγελιοφόρος και αναγγέλλει τη συμφορά στη Σαλαμίνα, δίνοντας συνταρακτική περιγραφή της μάχης και της καταστροφής του περσικού στόλου. Πανικόβλητος ο Χορός καλεί σε βοήθεια το πνεύμα του πεθαμένου βασιλιά Δαρείου, πατέρα του Ξέρξη, ο οποίος βλέπει πως εκπληρώνονται παλιοί χρησμοί με την καταστροφή αυτή και τιμωρείται από τους θεούς η υπέρμετρη αλαζονεία. Προλέγει ακόμα με τρόπο ανατριχιαστικό και την ήττα στις Πλαταιές, με τις οδυνηρότατες για τους Πέρσες επιπτώσεις της, και καταλήγει συμβουλεύοντας φρόνηση και μέτρο, γιατί
"Ο Δίας στέκεται κριτής σε κάθε υπεροψία υπέρμετρη και τιμωρεί αμείλικτα το θράσος". Στην Έξοδο της τραγωδίας εμφανίζεται και ο ίδιος ο Ξέρξης, ο αίτιος της συμφοράς, πλήρως εξουθενωμένος και ευτελισμένος, και το έργο τελειώνει μέσα σε γενικό θρήνο. (...) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)