ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ (ΣΤΕΡ

Η λέξη «αισθηματικός» ήταν μια λέξη της μόδας στο Λονδίνο της εποχής εκείνης, με αποτέλεσμα η χρήση της να φτανεί σε άκρα, όπως «αισθηματικό» γεύμα ή «αισθηματικός» περίπατος. Και ο Στερν, υιοθετώντας την, θέλησε να την κοροϊδέψει, όπως έκανε και σε τόσα άλλα, μόνο που, και σ’ αυτήν την περίπτωση, κατέληξε και πάλι να κυριολεκτήσει. Γιατί δεν πρόκειται για ταξιδιωτικό ημερολόγιο, ούτε ακριβώς για μυθιστόρημα, παρόλο που συνδυάζει στοιχεία και από τα δύο είδη. Ο Στερν, παίζοντας για άλλη μια φορά τον ρόλο του Γιόρικ, ταξιδεύει, σε μια ξαφνική παρόρμηση, για ν’ ανακαλύψει την ανθρώπινη ψυχή και μαζί τη δική του. Και σε όλο αυτό το ταξίδι, τα συγκινησιακά ξεσπάσματα εναλλάσσονται με την ειρωνεία, η αθωότητα με την πονηρία, η κοσμιότητα με τη λαγνεία, έτσι ώστε ποτέ να μην ξέρεις ποια όψη του νομίσματος βλέπεις, να είσαι πάντα καχύποπτος και επιφυλακτικός απέναντι στην επιφάνεια του κειμένου και να προσπαθείς να διακρίνεις τα κρυμμένα νοήματα. Είναι ένα βιβλίο χωρίς πλοκή, όπου ο αφηγητής - ο Γιόρικ με τις δύο όψεις, ο γελωτοποιός του βασιλιά της Δανίας και ο ιερέας Στερν, που υιοθέτησε το ψευδώνυμο Γιόρικ για να εκδώσει τα κηρύγματά του - αφήνεται να παρασυρθεί από την αφήγηση χωρίς κανένα σχέδιο και ξεστρατίζει σε κάθε στροφή μόνο και μόνο για την απόλαυση της ιστορίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) [...] ο Στερν αποδεικνύεται ένας αληθινά σύγχρονος συγγραφέας ο οποίος πιάνει με ακρίβεια τον σφυγμό του ευαίσθητου ανθρώπου που "δεν μπορεί ποτέ να χαθεί ή να πληρωθεί μέσα από τις συγκινήσεις του". Πόσοι, άραγε, ζώντες συγγραφείς είναι σε θέση να μιλήσουν με την ίδια δύναμη (συνδυάζοντας μάλιστα το χιούμορ με το συναίσθημα) για το κενό που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος - ακόμη και στα πιο όμορφα και ανέμελα ταξίδια του; (Ηλίας Μαγκλίνης, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)