ΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΧΩ

Γέροντας πια, στα ενενήντα πέντε, ο Ανέστης αναθυμάται, αναπολεί τη ζωή του απ' το Κατιρλί της Προποντίδας μέχρι το Χρυσό Σερρών, απ' τη Θεσσαλονίκη και τα Πιέρια, μέχρι τη Μακρόνησο, την Αθήνα και το Καστελόριζο.
Γεννημένος το 1915 του έλαχε να ζήσει όλες τις τραγικές, ιστορικές στιγμές της χώρας μας. Στην τοιχογραφία της ζωής του Ανέστη απεικονίζονται η αυθαιρεσία της Εξουσίας και της άρχουσας τάξης, η Κατοχή- με την εξαθλίωση του κόσμου και την ερήμωση του τόπου-, το Αντάρτικο και οι μάχες εναντίον του φασίστα κατακτητή, η εξορία, η δικτατορία και τα βασανιστήρια στη Μπουμπουλίνας. Οδηγός του, σ' όλες αυτές τις καταστάσεις, η δέσμευση κι ο αγώνας για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία.
Απ' την άλλη πλευρά, ο Ανέστης αγάπησε, πόνεσε πολύ τους ανθρώπους που συνάντησε, χαράχτηκαν βαθιά μέσα του για πάντα. Η Μαρικούλα, αγαπημένη γυναίκα ολόκληρης ζωής, τα παιδιά τους, οι συμμαχητές, οι σύντροφοι και φίλοι-αδερφοί, όλοι πλάσματα τόσο μοναδικά, τόσο ανεπανάληπτα που, για το καθένα τους χωριστά και για όλα μαζί, θα ίσχυε το Άλλον δεν έχω.