ΑΛΒΑΝΟΙ, ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ, ΕΛΛΗΝΕΣ

Μελετώντας την ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδας μου, της Μάνης, είχα συχνά την ευκαιρία να "πέσω" πάνω σε κείμενα που αναφέρονταν στους αλβανικούς εποικισμούς. Ακόμη και το όνομα Μάνη-Μαΐνη ο μακαρίτης Π. Φουρίκης το θεώρησε αλβανικό, πράγμα πού, αν είναι σωστό, μας υποχρεώνει, να μεταφέρουμε την "κάθοδο" των Αλβανών νωρίτερα από τον 10ο αι., αφού για πρώτη φορά το όνομα της Μάνης μνημονεύεται από τον Κωνσταντίνο Ζ' τον Πορφυρογέννητο (913- 959). Από παιδί σχεδόν ασχολήθηκα κι έγραψα πολλά περί Αλβανών. Είχα ακόμη την εξαιρετική τύχη να περάσω τα εφηβικά και πρώτα νεανικά μου χρόνια στη συνοικία του Λιούμη στο Αιγάλεω, όπου ζούσαν πολλοί γέροντες αλβανόφωνοι. Τουλάχιστον οι πιο ηλικιωμένοι. Το όνομα Λιούμη είναι αλβανικό. Στην κοινή γλώσσα Λιούμης ονομάζεται ο ποταμός Άψος. Το όνομα αυτό έγινε οικογενειακό και ακολούθως τοπωνύμιο. Εκεί, λοιπόν, στου Λιούμη άρχισα την "προπαίδειά" μου στην Αλβανική, την όποια εκαλλιέργησα, όταν επί διετία έμεινε σπίτι μου ένα υπέροχο ζευγάρι γερόντων από την Μάνδρα. Ο σύζυγος, πολεμιστής των Βαλκανικών, ήταν πτρωτανεψιός του ένδοξου στρατηγού Κοντούλη, που ήταν αλβανόφωνος και υπερασπιστής της αρβανίτικης "διαλέκτου". Μαζί με τα αρβανίτικα αγάπησα και τους Αρβανίτες και δημιούργησα πολλές φιλίες μ' αυτούς. [...] (Από τον πρόλογο του συγγραφέα) Πρόλογος Μέρος Α 1. Μια σύντομη ιστορική επισκόπηση 2. Ιλλυριοί: Μύθοι και πραγματικότητα 3. Οι πρώτες αλβανικές μελέτες 4. Τα παράλογα 5. Η κάθοδος των Αλβανών 6. Η χρήση των λέξεων Αρβανίτης-Αρναούτης-Λεμπέσης-Ντρες 7. Έλληνες και Αλβανοί στην κοινωνική και πνευματική ζωή 8. Η γέννηση του Αλβανικού κράτους Μέρος Β 1. Οι αρβανίτες στην Αττική και τη Βοιωτία 2. Το «ένστικτο του χελιού» 3. Δύο μεγάλοι Τουρκομάχοι 4. Ο Αλή Πασάς και η Ελληνοαλβανική Ομοσπονδία 5. Βλάμιδες Λιάπηδες Τσ(ι)αμιδες 6. Ένα διδακτικό επίμετρο Επίλογος Βιβλιογραφία Ευρετήριο ονομάτων και τόπων Έργα του συγγραφέα