ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΟΡΔΙΟΣ

Στηριζόμενος πάνω σὲ ὁρισμένες ὁράσεις τῆς ᾽Αποκάλυψης, ὁ διδάσκαλος τοῦ Γένους ᾽Αναστάσιος ὁ Γόρδιος ἀπὸ τὰ ῎Αγραφα (1654/5-1729) μᾶς προσφέρει ἕνα περισπούδαστο δοκίμιο ὅπου ἐκθέτει μιὰ νέα περὶ ῾Ιστορίας ἀντίληψη. Τὴ στηρίζει πάνω στὴν ἰδέα ὅτι ἡ πτώση τοῦ Δράκοντα ἀπὸ τὸν οὐρανὸ (᾽Απ 12, 7-12) στὴ γὴ σηματοδοτεῖ τὴν ἀρχὴ μιᾶς νέας περιόδου στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. ῾Η «οὐαὶ» ποὺ ἀκούγεται ἀπὸ τὸν οὐρανὸ (᾽Απ 12, 12) ἀναγγέλλει τὴν ἔναρξη τῆς βασιλείας τοῦ ᾽Αντιχρίστου, τὴν ὁποία περιγράφουν ἡ ὅραση τῆς πτώσης τοῦ Δράκοντα Διαβόλου καὶ ἡ ὅραση τῶν δύο Θηρίων (᾽Απ 13, 1-18). Μὲ τὴν πτώση τοῦ Δράκοντα τελειώνει ἡ περίοδος τῆς βασιλείας τῆς ᾽Εκκλησίας ἢ περίοδος τῆς χάριτος, ποὺ περιγράφεται στὶς ὁράσεις τοῦ ἀνοίγματος τῶν τριῶν πρώτων σφραγίδων (᾽Απ 6, 1-6) καὶ ἐπιβεβαιώνεται μὲ τὴν ὅραση τῆς Γυναικὸς τῆς περιβεβλημένης τὸν ἥλιο (᾽Απ 12, 1-9). ῾Η ἰδέα πάλι ὅτι ὁ ᾽Αντίχριστος συνίσταται ἐκ δύο γενῶν καὶ δύο προσώπων, τῶν δύο Θηρίων, ἐπιτρέπει στὸ Γόρδιο νὰ προσδώσει στὴν περὶ ῾Ιστορίας ἀντίληψή του ἕναν ἰδιάζοντα ὀρθοδοξοκεντρικὸ καὶ ἑλληνοκεντρικὸ χαρακτήρα. ᾽Απὸ τὸν καιρὸ τῆς βασιλείας τοῦ ῾Ηρακλείου, τὰ δυὸ Θηρία, τὰ δυὸ μεγάλα καὶ ἰσχυρὰ γένη, τὸ γένος τῶν Μωαμεθιτῶν καὶ τὸ γένος τῶν Παπιστῶν, κήρυξαν τρομερὸ καὶ ἀμείλικτο πόλεμο κατὰ τοῦ γένους τῶν ἀληθινῶν Χριστιανῶν, τῶν ᾽Ορθοδόξων, αὐτῶν ποὺ δὲν ὑπέκυψαν οὔτε στὴ βίαιη ἀθεΐα τοῦ Μωάμεθ οὔτε στὴ δολιότητα τῶν αἱρέσεων τοῦ Πάπα. ᾽Επίσης, ὁ Γόρδιος πιστεύει ἀκράδαντα ὅτι μετὰ τὴ βασιλεία τοῦ ᾽Αντχρίστου, θὰ ἐπέλθει ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου.

῾Ο ᾽Αγραφιώτης διδάσκαλος ἔχει συνείδηση τῶν ἑρμηνευτικῶν καινοτομιῶν του, ὅπως ἐπίσης εἶναι ἀπόλυτα βέβαιος γιὰ τὴν ὀρθότητα τῆς περὶ ῾Ιστορίας ἀντίληψής του. Γνωρίζει ὅτι ἡ ἐμφάνιση τοῦ ᾽Αντιχρίστου νὰ δρᾶ στὴν ἱστορία ὑπὸ τὴν μορφὴν δύο γενῶν καὶ δύο προσώπων ἀποτελεῖ τολμηρὴ ἑρμηνευτικὴ καινοτομία, ἱκανὴ νὰ προκαλέσει δυσπιστία καὶ ἀντιδράσεις. Καὶ μάλιστα ὅταν συνδέεται μὲ τὴν ἄρνησή του νὰ δεχτεῖ ὅτι ἡ ὀρθόδοξη Ρωσία εἶναι ὁ μέλλων ἀπελευθερωτὴς τῶν