ΑΠΟ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΣΤΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ

Όπως συμβαίνει με όλες σχεδόν τις προηγούμενες συγκεντρωτικές εκδόσεις μελετημάτων του συγγραφέα, η σύμμεικτη θεματική και του τόμου αυτού ορίζεται από το τρίπτυχο των γενικών κατηγοριών: Λογοτεχνία - Κριτική - Φιλολογία, και αναφέρεται σε διαστάσεις και "στιγμές" της νεοελληνικής παρουσίας στις περιοχές αυτές της δημιουργικής γραμματείας και της αξιολογικής και επιστημονικής σπουδής της. Είναι γνωστό ότι στη βιβλιογραφία των ανάλογων συναγωγών εμφανίζεται διάχυτη η αναφορά στην αυτονόητη πρακτική χρησιμότητα της συγκέντρωσης διάσπαρτων συμβολών, ώστε να μην χρειάζεται εδώ μία ακόμη επανάληψη αυτού του (εντελώς δικαιολογημένου, βέβαια) κοινού τόπου. Αντίθετα, ίσως θα ήταν αναγκαία με την αφορμή αυτήν (και πέρα από το όσο ενδιαφέρον του περιεχομένου αυτού του βιβλίου) η υπόμνηση μιας υποχρέωσης του "κόσμου των γραμμάτων" και γενικά της διανόησης: να εξηγεί μεθοδικά και πειστικά προς το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό την άρρηκτη σχέση και την αναγκαιότητα των τριών παραπάνω συναρτημένων και διακριτών μορφών πνευματικής δραστηριότητας.