ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΘ' ΗΜΕΡΑΝ ΣΤΟ ΚΑΘ' ΟΜΟΙΩΣΙΝ

"Ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει", λέγει ο απόστολος Παύλος (Φιλ. 3, 20). Η ζωή μας, το φρόνημά μας, η καθημερινότητά μας, η σκέψη μας, η προοπτική μας, δεν έχουν να κάνουν με τα γήινα, με τα χρονικά, με τα χωρικά. Αλλά έχουν να κάνουν με τα αιώνια, με τα πνευματικά. Όσα κι αν αποκτήσεις σε αυτό τον κόσμο είναι λίγα. Όσα χρόνια κι αν ζήσεις -και εκατόν πενήντα ακόμη- είναι πολύ λίγα. Ό,τι κι αν κάνεις πεθαίνει. Τι φοβερό πράγμα όμως, να ζει κανείς από τώρα, μέσα από την καλλιέργεια του φρονήματος των αρετών, στην κατάσταση της αιώνιας Βασιλείας του Θεού, όπου "ουκ εστί πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος". Αυτή είναι η σχέση μας με τον χρόνο: να τον μεταμορφώνουμε σε αιωνιότητα.

Και μόνο που τα λέει κανείς ευχαριστιέται! Για φαντασθείτε να τα ζει κιόλας! Και σ' αυτό είναι που μας καλεί η Εκκλησία. Διότι η Εκκλησία μόνο αυτό ζει. Δεν την ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Και αντιμετωπίζει και την καθημερινότητα με το πνεύμα της αιωνιότητας.