ΑΡΜΕΝΟΠΕΤΡΑ

Μαρίνα Μιχαήλ Χρηστάκη, Αρμενόπετρα, Ποίηση, έργο εξωφύλλου: Βασιλική Πανταζή, εκδ. Μανδραγόρας, 24Χ17, Αθήνα, Απρίλιος 2021, σελ. 80, αριθμ. έκδοσης: 346, ISBN 978-960-592-128-6, τιμή 10,60 ευρώ.Άφησα μόνο μια λέξη αποφασισμένη να διασχίσει τη νοητή γραμμή Είναι κι εκείνατ’ αχτένιστα ποιήματα.Ολομόναχα βγαίνουν στο δρόμο. Μας κοιτάζουν, μας ακούνε, στέκουνε πλάι μας. Φεύγουν πριν ο ήλιος χαθεί κι αφήνουν πίσω όλες τις πεταλούδες που μάζεψαν στ’ αχτένιστα μαλλιά.(Τ’ αχτένιστα ποιήματα)Εκεί που φαίνεται πως ακουμπά ο ουρανός με τη θάλασσα, σ’ αυτή τη νοητή γραμμή, αναπτύσσονται καλά δομημένα, μετά από αδιάκοπες προσθαφαιρέσεις, σημάδι μόχθου κόπου/πόνου και εμπειρίας τα ποιήματα της πρώτης ποιητικής συλλογής της Μαρίνας Μιχαήλ Χρηστάκη. Τρεις ενότητες συγκροτούν το βιβλίο: Η Ανισόπτερη λιβελούλα, όπου το κυρίαρχο συνδετικό στοιχείο της αποτελεί ο διάλογος της ποιήτριας με τις λέξεις –βασικό υλικό της ποίησης: Μα είναι ύλη οι λέξεις./ Άλλοτε στερεές να σπάνε σε μικρά/ κομμάτια κοφτερά. Άλλοτε κόκκινες υγρές/ ζεστές να εισχωρούν στο αίμα./ Είναι οι λέξεις ατμός να τα σκεπάζουν όλα,/ μ’ εκείνη την ονειρώδη, συμπαθητική,/ ομορφιά τους. («Μα είναι που οι λέξεις είναι ύλη»). Λέξεις που καίγονται κι άλλες που μένουν άκαφτες στεφανώνοντας εντέλει το ίδιο διαρκές ποίημα. το μεταμφιεσμένο ποίημα πίσω από τις λέξεις.Δεύτερη ενότητα Τ’ αχτένιστα ποιήματα, όπου τα συμβάντα άλλοτε εκτίθενται και συχνά αποσιωπούνται αφήνοντας χώρο στη συγκίνηση –το δεύτερο συστατικό της ποίησης– χώρο αναγκαίο για εκ βαθέων εκμυστηρεύσεις: [ ]φειδωλές περιγραφές./ Σώματα και πρόσωπα./ Γυμνή η ομορφιά. Μια σημείωση/ που κάποιος για τον εαυτό του κράτησε./ Για εκείνον τον νέο./ είκοσι τρία, ή εικοσιτέσσερα,/ τον Κίμωνα Λεάρχου σπουδαστή στα είκοσι δύο,/ τον Αμμόνη που πέθανε στα είκοσι εννιά./ Άγνωστες νεανικές μορφές./ Εκείνο που αποσιωπάται./ Από την συγκεχυμένη συγκίνηση,/ από το σύντομο συμβάν, στου ποιήματος/ την ήρεμη διάρκεια. («Για τον τεχνίτη μοναχά»).Τρίτη ενότητα τα δεκατρία ποιήματα τ