BEETHOVEN

Παρά τον μονολεκτικό της τίτλο, η μικρή αυτή πραγματεία, που ολοκληρώθηκε από τον Wagner (1813-1883) τον Σεπτέμβριο του 1870 με αφορμή την εκατοστή επέτειο από τη γέννηση του Beethoven, δεν είναι μόνο για τον μεγάλο αυτό συνθέτη. Είναι εξίσου για τον Schopenhauer και τη μεταφυσική της βούλησης, της μουσικής, των ονείρων και της θέασης φαντασμάτων· είναι για το θέατρο, τον Shakespeare, τον Goethe και τον Schiller· είναι για την όπερα, τη μόδα, την κοινή γνώμη, τη μοντέρνα κουλτούρα με άλλα λόγια· είναι για τον εθνικό πολιτισμό των Γερμανών και των Γάλλων, στο σκηνικό τής μεταξύ τους εμπόλεμης σύρραξης και στο πλαίσιο της επικείμενης πολιτικής ολοκλήρωσης του γερμανικού έθνους· είναι για την Τέχνη στην αντίθεσή της με το καλλιτεχνικό εμπόρευμα· είναι όμως, κατά βάθος και πρωτίστως, για τον ίδιο τον Wagner και τη φιλοσοφική υπεράσπιση του μουσικού δράματος. Πρόκειται για το πιο σημαντικό θεωρητικό γραπτό του Wagner μετά το "Όπερα και δράμα" και συμπυκνώνει τις φιλοσοφικές και αισθητικές απόψεις του μεγάλου μουσουργού στην ύστερη περίοδο του έργου και του βίου του. Η πρώτη αυτή ελληνική μετάφραση γίνεται με αφορμή την επέτειο των διακοσίων χρόνων από τη γέννησή του.