Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σε ένα μικρό χωριουδάκι μαζί με τον πατέρα τους και τη μητριά τους δυο μικρά παιδάκια, ο Χάνσελ και η Γκρέτελ. Ήταν πολύ φτωχοί και κάθε μέρα το μόνο που είχαν για να φάνε ήταν ένα καρβέλι ψωμί. Ένα βράδυ το ζευγάρι συζητούσε τι πρέπει να κάνουν. - "Δεν μπορούμε να φροντίζουμε και εμάς και τα παιδιά. Το φαγητό δεν φτάνει για όλους μας και σε λίγο θα πεθάνουν από την πείνα και αυτά και εμείς. Γι' αυτό αύριο να πάρεις τα παιδιά και να τα αφήσεις βαθιά στο δάσος ώστε να μην μπορούν να γυρίσουν" είπε η μητριά των παιδιών. Έτσι οι δύο γονείς πήραν τη δύσκολη απόφαση. Για κακή τους τύχη όμως τα παιδιά άκουσαν ολόκληρη τη συζήτηση και άρχισαν να κλαίνε. - "Το βρήκα", λέει ο Χάνσελ, "θα πετάξω ψίχουλα στον δρόμο για το δάσος και έτσι μετά θα βρούμε μόνοι μας τον δρόμο για το σπίτι". [...] (Από την έκδοση)