ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΚΑΛΕΡΓΗΣ

Ο Χριστόδουλος Καλέργης θα παρέμενε καταχωρημένος στις λίγες παραγράφους των σελίδων των βιβλίων της μεταβυζαντινής αγιογραφίας, αν ο Γιώργος Ανωμερίτης, δεν είχε την τύχη, γράφοντας το βιβλίο του για τον ιστορικό ναό της Αγίας Αικατερίνας Οίας, να αποκαλύψει 17 εικόνες του στο ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού, οι οποίες παρέμεναν άγνωστες στη βιβλιογραφία.

Ο συγγραφέας, κυκλαδικής άλλωστε καταγωγής, γνωστός για την αγωνιστική και πολιτική του δραστηριότητα, διαπιστώνοντας τη Μυκονιάτικη (με ρίζες Κρητικές) καταγωγή του ζωγράφου Καλέργη, άρχισε να αναζητά τα ίχνη του αγιογραφικού του έργου. Με έκπληξη διαπίστωσε ότι ο Καλέργης υπήρξε ένας πολυδιάστατος αγιογράφος, ο μόνος σχεδόν κυκλαδίτης με τόσο πλούσιο έργο και εκτός των ορίων των νησιών των Κυκλάδων. Στο βιβλίο αυτό αποτυπώνεται με πληθώρα στοιχείων και καλοεκτυπωμένο φωτογραφικό υλικό η πορεία του Καλέργη κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Ενετοκρατίας (1686-1715) στην Πελοπόννησο, από την Κυνουρία, τον Πάρνωνα της Λακωνίας μέχρι και την Έξω Μάνη της Μεσσηνίας. Είναι η φάση, όπου τοιχογραφεί κυρίως ναούς, με καταγραμμένες μέχρι σήμερα παραστάσεις, οι οποίες ξεπερνούν τις 350! Αργότερα ο Καλέργης επανέρχεται στις Κυκλάδες και ζωγραφίζει στη Μύκονο, τη Σέριφο, τη Σίφνο, την Αμοργό και τη Σαντορίνη.

Ο Χριστόδουλος Καλέργης υπήρξε ένας "περιπλανώμενος ζωγράφος" όπως τον αποκαλεί ο Μανώλης Χατζηδάκης με τοιχογραφίες και κινητές εικόνες μεγάλων ποιοτικών διακυμάνσεων, αλλά και υψηλής τέχνης και αισθητικής. Σε όλα του τα έργα, ιδιαίτερα στις τοιχογραφίες, υπέγραφε καταγράφοντας τον τόπο που είχε γεννηθεί: "καμού του ελαχίστου ζωγράφου Χριστόδουλου Καλέργη εκ νήσου Μικόνου". Με το βιβλίο του Γ. Ανωμερίτη, η σύγχρονη Μύκονος αποκτά το δικό της μεγάλο ζωγράφο, έναν άγιο άνθρωπο, του οποίου το έργο διαλαλεί μέσω των κτητορικών επιγραφών το νησί της Μυκόνου.

Ζωγράφος της Κρητικής Σχολής, απ' όπου και η βαθειά ρίζα των Καλλέργηδων πρέπει να ήταν ανήσυχος χαρακτήρας αν και δογματικά υπήρξε υπάκουος στους κανόνες της ορθόδοξης