ΔΑΚΡΥ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟΣ

«. . .Κοίταξα την κοιμισμένη Φύση και με σκέψη βαθιά ανακάλυψα την πραγματικότητα ενός αχανούς κι άπειρου πράγματος -κάτι που καμιά δύναμη δεν μπορούσε να απαιτήσει, μήτε να το αγοράσουν πλούτη ή να πετύχουν την επιρροή του. Κάτι που δεν μπορούσε να σβηστεί με τα δάκρυα του χρόνου, να νεκρωθεί από τη θλίψη, κάτι που δεν βρίσκεται δίπλα στις γαλάζιες λίμνες της Ελβετίας και τα άμορφα οικοδομήματα της Ιταλίας. Είναι κάτι που μαζεύει δύναμη με την υπομονή, αναπτύσσεται ενάντια στα εμπόδια, θερμαίνει τον χειμώνα, ανθίζει την άνοιξη, ξεσηκώνει αύρες καλοκαιρινές και φέρει καρπούς το φθινόπωρο -ανακάλυψα την Αγάπη».