ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΡΟΔΑ

ΣΤΟ ΣΤΕΦΑΝΟ
19/5/2009

Δε μ’ άκουσες κι όμως σε φώναξα
μονάχη έμεινα να σου μιλώ
με τη σκιά σου άλλο δεν τρόμαξα,
γιατί ελπίζω πως θα σε δω.

Δε βράχηκες κι όμως δάκρυσα
στιγμή δεν έλειψα από κοντά σου
όλα στην άκρη για σένα τ’ άφησα
μήπως κι αγγίξω την καρδιά σου.

Δεν ένιωσες πόσο σ’ αγάπησα
λεπτό δεν έπαψα να σε ζητώ
όλα με πάθος κι αγάπη τα κράτησα
όμως, εσύ δεν ήρθες εδώ.

Γιατί δεν έφτασε η φωνή μου;
Γιατί δε έβρεξε στο δρόμο σου;
Γιατί η αγάπη η δική μου
δεν άγγιξε τον κόσμο σου;