ΔΕΙΠΝΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΣΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

… Η οινοφόρος άμπελος από την οποία παράγεται ο οίνος, εθεωρείτο για τους αρχαίους Έλληνες δώρο θεϊκό στον άνθρωπο, που του χαρίστηκε από τον θεό Διόνυσο, θεό της βλάστησης και του οίνου. Ο Διόνυσος λατρευόταν στη διάρκεια σημαντικών εορτών, όπως τα Ανθεστήρια, γιορτή του κρασιού, και τα Λήναια, με την συμμετοχή σε αυτήν μόνον γυναικών που εκτελούσαν λατρευτικές τελετές στον θεό. Το γεγονός ότι ο οίνος συνδέεται με την ευθυμία και τη χαρά της ζωής, οδήγησε από νωρίς στην ανάπτυξη γύρω από τον οίνο και την οινοποσία μιας ολόκληρης κουλτούρας, από τα ιδιωτικά και φιλικά γεύματα στα σπίτια έως τα οργανωμένα συμπόσια.
Τα συμπόσια (από το συν-πίνω δηλαδή πίνω παρέα με άλλους) γίνονταν στα σπίτια των συμποσιαστών και λάμβαναν χώρα στον «ανδρώνα», ένα δωμάτιο στο ισόγειο του σπιτιού ιδιαίτερα προορισμένο γι’ αυτό το σκοπό. Οι συμποσιακές συναθροίσεις, πέραν της διασκέδασης και των γευστικών απολαύσεων που προσέφεραν, αποτελούσαν κέντρο πνευματικών αναζητήσεων και ανταλλαγής ιδεών και διαλογικής συζήτησης. Για να δώσουμε ένα παράδειγμα αυτού του ρόλου και της προσφοράς των συμποσίων, ανατρέχουμε στο κατ’ εξοχήν ελληνικό «Συμπόσιο» του Πλάτωνα που λαμβάνει χώρα το 416 π.Χ. στο σπίτι του Αγάθωνα, νεαρού τραγικού ποιητή…
Τα πρόσωπα που συμμετέχουν είναι Αγάθων: ο οικοδεσπότης, Σωκράτης: κυριαρχική μορφή του συμποσίου, Απολλόδωρος: γνωστός γλύπτης, Γλαύκων: αδελφός του Πλάτωνα, ανώνυμος: φίλος του Απολλόδωρου, Αριστόδημος: φίλος του Σωκράτη, Φαίδρος: γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, Παυσανίας: ο στρατηγός και σοφιστής, Ευρυξίμαχος: πολυμαθής γιατρός, Αριστοφάνης: ο μεγάλος κωμωδιογράφος, Αλκιβιάδης: ο μεγάλος πολιτικός και εύγλωττος ρήτορας, διάσημος για την ομορφιά του, ο οποίος έφθασε τελευταίος μάλιστα στο δείπνο, ερχόμενος από άλλη γιορτή και σε εύθυμη διάθεση. Θέμα της συζήτησης ο έρωτας σε όλες τις εκφάνσεις του ως «αίσθηση» και ως «ιδέα», με υψηλού επιπέδου διαλόγους και φιλοσοφικά διανοήματα… Ο θεσμός του Συμποσίου, πέρα από την κοινωνική του σημασία, έπαιξε σημαί