Στα περισσότερα έργα του Στρίντμπεργκ οι γυναίκες είναι οι δήμιοι, όμως η Δεσποινίς Ζυλί, η νεαρή κόρη του κόμη, γίνεται το θύμα του γοητευτικού υπηρέτη της Ζαν και το αντρικό φύλο δείχνει να παίρνει την εκδίκησή του. Η μαεστρία του σουηδού δραματουργού να εκθέτει την ανθρωποφαγική σύγκρουση των δύο φύλων βρίσκεται στο απόγειο της. Ως συμπλήρωμα, το σύντομο μονόπρακτο "Η πιο δυνατή", είναι ένας μονόλογος μιας παντρεμένης προς την αντίζηλό της κι ερωμένη του άντρα της, όπου περιγράφεται με οξυδέρκεια αυτή η αέναη πάλη του ανθρώπου, η ερωταπόκριση ανάμεσα στον εαυτό του "δικαστή" και στον εαυτό του "κατηγορούμενο".