ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΜΑΡΑΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Τη γυναίκα με το μαραμένο τώρα πρόσωπο
τη συναντώ χρόνια στο δρόμο για τη δουλειά
παλιότερα έσερνε από το χέρι δυο μικρά παιδιά
που εν τω μεταξύ μεγάλωσαν
και τής τα πήρε η ζωή μέσ' απ' τα χέρια
τώρα σέρνει τα βήματά της
και μπαίνει στα όνειρά μου
ανοίγοντας τις πόρτες διάπλατα
με αυτό το λυπημένο βλέμμα
και εκεί τής γνωρίζω την πρώτη μου αγάπη
που τυχαία ονειρεύτηκα
και φεύγουν μαζί
κρεμώντας ένα αχ στην πραγματικότητα
πορεύονται αμίλητοι την αυγή