ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Η τοπική αυτοδιοίκηση παρέμεινε στη σκιά του ευρύτατου δημόσιου διαλόγου αλλά και των εξαιρετικά γόνιμων επιστημονικών αναζητήσεων για την κρίση. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να καλύψει το κενό, αξιοποιώντας τα πορίσματα σχετικής έρευνας ως προς τη δημοσιονομική προσαρμογή σε επιλεγμένες πόλεις. Πώς ανταποκρίθηκαν οι δήμοι στις πρωτοφανείς προκλήσεις και την αμφίπλευρη πίεση που δέχονταν, αφενός από τις περιοριστικές κρατικές πολιτικές και, αφετέρου, από τις δοκιμαζόμενες τοπικές κοινωνίες; Οι συγγραφείς αξιοποιούν ένα συνδυασμό θεωρητικών αντιλήψεων που συμπεριλαμβάνει τον επικεντρωμένο σε δρώντες θεσμισμό, θεωρίες ηγεσίας καθώς και την ερμηνευτική προσέγγιση. Επιπλέον, η ποιοτική ανάλυση κειμένων και συνεντεύξεων συνδυάζεται με στατιστικά δεδομένα, ώστε να αναδειχθεί η ιδιαιτερότητα κάθε ενός από τους έξι εμβληματικούς Ελληνικούς δήμους που αναλύονται: Τους δήμους Αθηναίων, Πειραιά, Πατρών, Αμαρουσίου, Βόλου και τη Νίκαιας-Ρέντη. Έτσι διαπιστώνεται η σημαντική διαφοροποίηση των αντιλήψεων που επικράτησαν, καθώς και η σύνδεσή τους με την τοπική διακυβέρνηση και τα αποτελέσματά της που παρουσιάζουν σημαντικές αποκλίσεις στις έξι πόλεις που μελετήθηκαν. Συμπεραίνεται, δηλ., ότι ακόμη και σε ένα εξαιρετικά συγκεντρωτικό πολιτικο-διοικητικό σύστημα, ακόμη και σε εποχές αυστηρά ενιαίων πολιτικών δημοσιονομικής σταθεροποίησης, οι τοπικές συνθήκες, οι τοπικοί διάλογοι και η τοπική ηγεσία έχουν καθοριστική σημασία για τις επιδόσεις των δήμων, την επιτυχία ή την αποτυχία τους.