Το 1968 καθιερώθηκε, για πρώτη φορά, από την επιτροπή του Πανεπιστημίου του Harvard των ΗΠΑ η αλλαγή της έννοιας του θανάτου και έτσι ο «εγκεφαλικός θάνατος» εξισώθηκε με το θάνατο του ανθρώπου. Δύο από τους βασικούς στόχους της αλλαγής αυτής ήταν η εξοικονόμηση κλινών στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και η μη ύπαρξη διαφωνιών για τη λήψη οργάνων από τους «εγκεφαλικά νεκρούς» ασθενείς, όπως αναγράφεται στο σχετικό δημοσίευμα της προαναφερθείσας επιτροπής. Στην παρούσα μονογραφία έχει γίνει κριτική θεώρηση των επιστημονικών δεδομένων, σχετικώς με την έννοια του «εγκεφαλικού θανάτου», από την οποία διαφαίνεται ότι οι «εγκεφαλικώς νεκροί» δεν είναι στην πραγματικότητα νεκροί και ότι ο «εγκεφαλικός θάνατος» αποτελεί μια επινόηση για την αντιμετώπιση κοινωνικών αναγκών. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)