Στο πνεύμα αλλαγής και έντονης αντιπαράθεσης που εκφράστηκε στη Μεταπολίτευση ως ρήξεις με την παράδοση, τον κανόνα, αλλά και με τις καλλιτεχνικές πρακτικές προηγούμενων ετών ή γενεών, η Ρένα Παπασπύρου πρότεινε μια ριζικά διαφορετική και αμιγώς εννοιολογική προσέγγιση του αστικού τοπίου, η οποία αποκλίνει σημαντικά από τους τρόπους απεικόνισης που επικράτησαν μεταπολεμικά.
Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να αναδείξει τους ευρετικούς κώδικες της Παπασπύρου διερευνώντας τις βασικές τυπολογίες που εντοπίζονται στο έργο της και λειτουργούν ως οργανωτικές αρχές. Η ενδελεχής μελέτη συγκεκριμένων έργων αποκαλύπτει τον μηχανισμό σκέψης της καλλιτέχνιδας. Μέσα από τη δημιουργική αναγνώριση των μικροστοιχείων της δομής της ύλης και τη σύλληψη της επιφάνειας ως φορέα καταστάσεων, η Ρένα Παπασπύρου προσέδωσε μια διαφορετική νοηματοδότηση στη σύγχρονη αστική εμπειρία, παράγοντας ένα έργο πολύπλευρο, ιδιοσυγκρασιακό, αενάως επίκαιρο και αφήνοντας το δικό της ίχνος στο μωσαϊκό της σύγχρονης ευρωπαϊκής τέχνης.
Η έκδοση συμπληρώνεται από αναλυτική εργοβιογραφία της καλλιτέχνιδας, που περιλαμβάνει όλες τις ατομικές εκθέσεις που πραγματοποίησε και τις ομαδικές που συμμετείχε. Εδώ έχουν ενσωματωθεί πληροφορίες που ο συγγραφέας έχει αποσπάσει από τις πολυάριθμες συνεντεύξεις του με την Παπασπύρου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)