ΕΙΣ ΑΤΟΠΟΝ

οι αμυχές στις στάχτες του μύριζαν πορτοκάλι χρειαζόταν επειγόντως ένα εύπιστο κύμα το καράβι στο βάθος ήταν αθώο έσβηνε ένα ένα τα φώτα και χανόταν [Από την έκδοση] Τυχαία Φοβάμαι Έμαθα Πλάι μου Θυμάμαι Σε μια άλλη πόλη Με τρόμο Στα ψέματα Ανενόχλητα Κανονικά Τίποτα Μνήμες από λέπια Εις άτοπον Θυμάμαι Κατευθείαν στα χείλη Με άρωμα πορτοκάλι Για χρόνια Θα 'θελα Ογδόντα και κάτι Θ' αφήσω Ανάποδα Για να σωθούμε Παρουσίες Επανήλθε η τάξις Ανάγνωση Ησύχως Μετά τη βροχή Σαν κάτι... σαν τίποτα Πώς να πιστέψουν Δικά μας Είπε πως θα γυρίσει Θα σου χαρίσω Αλήθεια Ποτέ δε μάθαμε Ό, τι λύπει Και θα φύγει Χρόνος ανυπεράσπιστος Πίσω μη δεις Πανσέληνος Αγνώστου πατρός Δρόμος Ευεργεσία Θα φέγγει Χωμάτινο Στον καθρέφτη Απόρρητη θάλασσα Film noir Ο πατέρας μου Ενάντια καλοκαίρια Σε άλλο χρόνο Είπε την αλήθεια Χωρίς συστάσεις Εχεμύθεια Απέναντι Απ' την αρχή Σαν τότε Ολομόναχος Αντίκρυ Πριν νιώσεις Κι ο θεός να ματώνει Απουσία Ίσως Σκιές Αγαπώντας Με σταυρό 9ο, 10ο, 11ο, 12ο, 13ο