Οι κοινωνιογλωσσολογικές μελέτες, παρόλο που είναι ετερογενείς όσον άφορα το αντικείμενό τους και τη μεθοδολογία τους, πιστεύω ωστόσο ότι παρουσιάζουν δυο κοινά χαρακτηριστικά: την προσπάθεια να εισαγάγουν το πολιτικό στοιχείο στη γλωσσολογία και την κριτική στάση απέναντι στη σύγχρονη γλωσσολογία. Αντίθετα από την κοινωνιολογία, την ψυχολογία, την ιστορία ή τη γεωγραφία, που έχουν όλες περάσει βαθιές εσωτερικές κρίσεις, η γλωσσολογία δεν είχε υποστεί κάποια ριζική αμφισβήτηση. Ερωτήματα που αφορούν τη δουλειά του γλωσσολόγου, τη σημασία της περιγραφής των γλωσσών, την οργάνωση της γλωσσολογικής έρευνας στη Γαλλία, τη θεσμική της θέση και τον κοινωνικό της ρόλο, δεν είχαν καθόλου απασχολήσει τους γλωσσολόγους. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης) ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΡΙΩΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑΣ Ι. Η ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ - VARIATION ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΚΡΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ Η ΥΦΟΛΟΓΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΙΙ. ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑ Ι. Η ΕΘΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ «ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ» 1 «ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ» 2 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΙΙ. ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΙΙΙ. ΒΟΛΟΧΙΝΟΦ - ΜΠΑΧΤΙΝ IV. ΓΛΩΣΣΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ