ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΡΟΣΑΚΗ

Με μεγάλη υπερηφάνεια τον Δεκέμβρη του 2013 η "Σχολή" Κεραμικής του Δήμου Πετρούπολης παρουσίασε στους ενδιαφερόμενους, Κεραμικά έργα της Ελευθερίας Δροσάκη. Στο κατατοπιστικό φυλλάδιο της έκθεσης είχαν γραφτεί τα εξής:
"Η μακρά διαδρομή της Ελληνικής κεραμικής τέχνης που έχει αποτυπωθεί αναλλοίωτα στα κεραμικά αγγεία όλων των εποχών και όλων των περιόδων, Νεολιθική, Κυκλαδική, Μινωική, Μυκηναϊκή, Αχαϊκή, κλασσική του 5ου αιώνα, Ελληνιστική, Βυζαντινή και η παραδοσιακή λαϊκή μας τέχνη. Ποτέ δεν έμεινε στάσιμη και παρ' όλες τις φυσικές επιδράσεις από την τέχνη άλλων γειτονικών λαών ποτέ δεν έχασε τον Ελληνικό χαρακτήρα της, όπου από την "λοξότμητη πρόχους" που βρέθηκε στη Νεμέα 6.000 π.Χ. μέχρι το Αιγινίτικο κανάτι στις μέρες μας, από πατέρα σε γιο ασταμάτητα αποτύπωνε την έκφραση της εποχής, την Ελληνική έκφραση και την Ιστορία μας. Τι είναι αυτή η "Ελληνική έκφραση", η Ελληνικότητα, που κάθε τόσο αναμασούν στον τόπο μας, ειδικότερα εκείνοι που στάθηκαν ανίκανοι για οποιαδήποτε έκφραση; Είναι μήπως καμιά συνέχεια των προτύπων της λαϊκής τέχνης, είναι "θέματα" απλώς ελληνικά; Γι' αυτό είναι χρήσιμο να δει κανείς το Έργο της Ελευθερίας Δροσάκη ώστε να σχηματίσει μια σωστή ιδέα.
Αυτή την παράδοση η Ελληνίδα τεχνίτρα δεν θα την ξεφύγει. Αλλά θα περάσει μέσα από την προσωπικότητα της "έδωσα εξετάσεις στην Σχολή Καλών Τεχνών, πέρασα, αλλά επειδή δεν είχα την απαραίτητη για την εποχή αστυνομική ταυτότητα (1946) και δεν είχα ούτε σπίτι, ούτε δουλειά, ταλαιπωρήθηκα πολύ... Τα πρώτα πιάτα, που τα πήγαμε ήταν χαρακτά, ωραία δουλεμένα όπως μου είχε δείξει ο Μπάρμπα Μηνάς. Μας τα κράτησαν με το ζόρι και μας είπαν ότι την άλλη φορά να μας φέρετε με τον "Παρθενιώνα" και με τον τσολιά...".
Από τα λόγια της η ανάγκη της επιβίωσης την οδήγησε στην κατάχρηση της έννοιας παράδοση και αντιγραφή. Αλλά η παράδοσή μας είναι ανεπανάληπτη και η τεχνίτρα με το μεράκι της δίνει την συνέχεια σ' αυτήν την παράδοση (που την δίδαξε ο Μπάρμπα Μηνάς). [...]