ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΡΩΜΑΝΤΙΣΜΟΣ

Πάντοτε οι συναγωγές αυτές, του τύπου τον οποίο κρατεί τώρα ο αναγνώστης στα χέρια του, γίνονται στην συνείδησή μου με έναν πολύ συγκεκριμένο στόχο· τον έχω διατυπώσει, κατά καιρούς, όχι χωρίς κάποια θέληση και κάποια ελεγκτική διάθεση: το θέμα είναι ο συντάκτης των μελετών, όσες έχουν συναχθεί με τέτοιο τρόπο, να μην λοξοδρομήσει ξαφνικά και θεωρήσει ότι παρουσιάζει μια πτυχή της αυτοβιογραφίας του. Τέτοιες λοξοδρομήσεις απαντούμε συχνά στην βιβλιολογία μας και τούτο είναι λόγος αρκετός για να θυμίζουμε την άλλη μεθόδευση.
Ο συντάκτης των μελετών του τύπου αυτού υπηρετεί, αποκλειστικά, την επιστήμη στην οποία διακονεί. Πρέπει να κάνουμε ό, τι μπορούμε, ώστε, είτε οι πρώτες εκδόσεις των συναγωγών είτε όσες ακολουθούν -όταν ακολουθούν-, να εκφράζουν, σταθερά, την κατάσταση των θεμάτων που θίγονται σ' αυτές. Τούτο σημαίνει δύο τινά: η σειρά κατά την οποία εντάσσονται τα μελετήματα μέσα στον τόμο θα πρέπει να είναι ορθολογισμένη και σύμφωνη με μία αντικειμενική διακόσμηση· ο συντάκτης έγραψε κάτι, ενωρίτερα ή αργότερα από κάτι άλλο, αυτό ενδιαφέρει τον βιογράφο του και όχι τον χρήστη του βιβλίου. Η δεύτερη υποχρέωση είναι, φυσικά, η κατά το δυνατόν ενημέρωση.
Το τελευταίο αυτό είταν η επιδίωξή μου και τώρα, με την επανέκδοση του Ελληνικού Ρωμαντισμού. Βέβαια, το διάστημα ανάμεσα στην πρώτη έκδοση και σ' αυτή την καινούρια δεν προκαλούσε την ανάγκη αξίων λόγου αναθεωρήσεων. Ωστόσο, από την άλλη μεριά, σπάνιο είναι οι πρώτες εκδόσεις και των συναγωγών να μην έχουν κάποιες ουλές, οφειλόμενες στην ιδιορρυθμία που συγκροτεί την υφή τους. Ώστε, και εδώ, συνέτρεξαν αρκετές περιπτώσεις όπου δεύτερες σκέψεις ή, περισσότερο, δεύτερες γνώσεις, να πάρουν την θέση τους στις σελίδες των κειμένων ή των σημειώσεων. Αυτή η λιγοστή ανανέωση ας θεωρήσουμε πως είναι αντίβαρο στην μεγάλη χαρά την οποία δίνει σε κάθε συγγραφέα η πρόθυμη αναγνώριση των εργασιών του από το λόγιο κοινό