ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΤΡΙΑΝΤΑ ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Στη λογοτεχνία και στις καλές τέχνες το "Τριάντα" έχει αποκτήσει έναν σχεδόν μονοσήμαντο και αποκλειστικό σύνδεσμο με τη δημιουργία που διαποτίζεται από το ιδεολόγημα της ελληνικής ταυτότητας. Ως αφήγηση έφτασε σε μια ευτυχή κορύφωση αφού οι αντιλήψεις των φορέων της, όπως κρυσταλλώθηκαν στο έργο τους, έγιναν το κριτήριο για επιτεύγματα στο εθνικό λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό πεδίο. Στη "Γενιά του Τριάντα" ανήκουν και σήμερα οι δικαιωμένοι κλασικοί της ποίησης, της πεζογραφίας και της ζωγραφικής του μεσοπολέμου. Ωστόσο υπάρχει και ένα άλλο Τριάντα στη ζωγραφική. Οι καλλιτέχνες του χαράσσουν μια διαφορετική οδό από την κυρίαρχη των στερεοτύπων της ελληνικότητας. Παραδειγματικός άξονας αυτού του άλλου Τριάντα στη ζωγραφική είναι το έργο του Τριανταφυλλίδη. Η ζωγραφική του, όπως και άλλων καλλιτεχνών της ίδιας αντίληψης είχε φτάσει στη δεκαετία του Τριάντα να δίνει τη δική της συντεταγμένη μέσα από ένα μεστό έργο του οποίου το "μειονέκτημα" έναντι του άλλου ήταν ότι βρισκόταν εκτός του συγκεκριμένου ιδεολογικού πλαισίου της "ελληνικότητας". Το έργο τους αποτελούσε και εκείνο την έκφραση μιας κοσμοαντίληψης. Η εθνική ταυτότητα δεν τους απασχολούσε χωρίς, φυσικά, αυτό να σημαίνει ότι είχαν μικρότερο βαθμό εθνικής συνείδησης ή ευαισθησίας από τους "ελληνοκεντρικούς". Στη δική τους κοσμοαντίληψη καλλιτεχνική δημιουργία ήταν η υποκειμενική έκφραση με τα μέσα της ζωγραφικής.