ΕΝΝΕΑ ΜΟΥΣΕΣ… ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ

Ποίηση είναι η ανάπτυξη ενός επιφωνήματος. Είναι η μυστική συνομιλία μπροστά σ' έναν καθρέφτη. Η εικόνα του, δεν είναι άλλη απ' τον "άλλο άνθρωπο". Με την ποίηση πορεύεσαι προς αυτό που σε ξεπερνάει. Διαπιστώνεις πως η μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του. Ο ποιητής ψάχνει ανάμεσα στα διάσπαρτα μυστικά σήματα του κόσμου, ψηλαφεί τους ήχους, συνταιριάζοντας συλλαβές, λέξεις, φράσεις, που ο αναγνώστης θα αποκρυπτογραφήσει την βαθύτερη αλήθεια. Με την ποίηση ο ορθολογισμός παραδίνεται και αναλαμβάνει εκείνη να προχωρήσει και να εξερευνήσει την ανθρώπινη ψυχή, τα αισθήματα που την περικλείουν, το επέκεινα. Η ποίηση δίνει αναπνοή στην αθανασία. Εμπιστεύεται μόνο τις αισθήσεις, κι αυτές, μέσα απ' τον αδιάκοπο καθαρμό τους, οδηγούνται στην αγιότητα. Μέσα από τα άπειρα υλικά του κόσμου μας, θα επιλέξει εκείνα, θα τα στοιχίζει έτσι ώστε το οικοδόμημα να γίνει στέρεο, απλό, λιτό γεμάτο αρμονία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)