Η Έντα Γκάμπλερ, θύμα των υψηλών της απαιτήσεων, δεν κατορθώνει να βρει στη ζωή τη θέση που της ανήκει. Οι απωθημένες ορμές της και ο αποτροπιασμός της για την καθημερινότητα που την περιβάλλει, την οπλίζουν με έναν παγερό εγωισμό. Και όταν ο Έιλερτ Λέβμποργκ εμφανίζεται για μία ακόμη φορά στον μοναχικό της δρόμο, την καταλαμβάνει η άγρια επιθυμία να εξουσιάσει αυτόν και την πρωτόγονη, ανώτερη φύση του. Αποφασίζει, χωρίς ίχνος οίκτου, να τον αποσπάσει από την Τέα, που, κατά την άποψη της, είναι μια γυναίκα ασήμαντη. (...) Η Έντα Γκάμπλερ, έχοντας υπερβεί τα όρια του κακού, επιζητεί και για τον εαυτό της ένα ωραίο τέλος, έναν δικαιωμένο από την ομορφιά θάνατο, που δεν μπορεί να περιμένει παρά μόνο από τον ίδιο τον εαυτό της. (Μαργαρίτα Μέλμπεργκ, από τον πρόλογο της έκδοσης)