ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ

Καθώς κυλούσαν οι τελευταίες δεκαετίες του ενδέκατου αιώνα, η λογοτεχνία και γενικότερα η παιδεία στο Βυζάντιο σημείωνε ακμή, η οποία συνοδευόταν από την αναζήτηση νέων εκφραστικών μέσων. Η προηγούμενη εποχή είχε κληροδοτήσει στη λογοτεχνική παραγωγή που ακολούθησε όχι μόνο κατευθύνσεις αλλά και μεγάλους συγγραφείς-πρότυπα. Έτσι, η προσωπικότητα του Μιχαήλ Ψελλού, μιας πολύπλευρης ιδιοφυΐας, επηρέασε το ύφος των μαθητών του και των λογίων που τον διαδέχθηκαν. Από τώρα και στο εξής, οι Βυζαντινοί θα επιδιώξουν να γράψουν σε μια επιτηδευμένη γλώσσα και θα προσπαθήσουν να εντυπωσιάσουν το κοινό τους, επιδεικνύοντας την πλατειά τους γνώση. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)