Στο συλλογικό αυτό έργο αναλύεται η έννοια του εξευρωπαϊσμού, η οποία έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς συγγραφείς για την καταγραφή και ερμηνεία του τρόπου που οι εθνικές πολιτικές, πρακτικές και συμπεριφορές επηρεάζονται από τη συμμετοχή των αντίστοιχων κρατών στη διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Η διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης επιβάλλει την προσαρμογή των εθνικών πολιτικών στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα από τη διαδικασία της Κοινοτικής μεθόδου (δηλαδή με την εφαρμογή των κανονισμών και των Οδηγιών της ΕΕ από το κράτος μέλος) ή μέσω άλλων συμβατικών δεσμεύσεων. Επίσης, προσαρμογή στα Ευρωπαϊκά δεδομένα μπορεί να προκύψει και από μία πιο χαλαρή διαδικασία, όπως είναι η μέθοδος του ανοικτού συντονισμού, όπου κάθε κράτος μέλος δεσμεύεται πολιτικά (όχι νομικά) να προσαρμόσει ορισμένες πολιτικές ή πρακτικές του σε αυτά που συμφωνούνται από κοινού σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής των κρατών μελών μπορεί επίσης να διαπιστωθεί προσαρμογή στην ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική.
Στο πρώτο μέρος, που αφορά τις πολιτικές πτυχές του Εξευρωπαϊσμού, ο Χ. Τσαρδανίδης, Διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, ασχολείται με τον Εξευρωπαϊσμό της εξωτερικής πολιτικής των μικρών χωρών, αναλύοντας συγκριτικά τις περιπτώσεις της Κύπρου και της Μάλτας. Ο Δ. Ξενάκης, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ασχολείται με τις εξωτερικές διαστάσεις του Εξευρωπαϊσμού, αναλύοντας την επιρροή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις πολιτικές εξελίξεις στις χώρες της νότιας πλευράς της Μεσογείου. Ο Κ. Κενρωτής, Αναπλ. Καθ. στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, ασχολείται με τον Εξευρωπαϊσμό των πολιτικών κομμάτων σε δύο χώρες της Βαλκανικής τη Βουλγαρία και την ΠΓΔΜ. Οι Δ. Μπουραντώνης, Αναπλ. Καθ. του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και ο Ι. Γαλαριώτης, Υπ. Διδ. Πανεπιστημίου Αθηνών, ασχολούνται με τον Εξευρωπαϊσμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας. Το πρώτο μέρος κλείνει με το κείμενο του Π. Ιωακειμίδη, Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών, ο