ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Αφετηρία της ανά χείρας μελέτης αποτελεί η διαπίστωση στην οποία έχουν καταλήξει νεώτερες έρευνες ότι η δημιουργία μιας εύρωστης κοινωνίας πολιτών απαιτεί μια σειρά από προϋποθέσεις ικανές να εγγυηθούν την αυτοτέλειά της από το κράτος καθώς και τη δυνατότητά της να επιτελέσει έναν εποικοδομητικό ρόλο στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής. Τα τελευταία χρόνια, έχει σημειωθεί μια μεταβολή προς την κατεύθυνση της ανάδειξης της καταστατικής συνάφειας ανάμεσα στη διαμόρφωση μιας σύγχρονης εξωτερικής πολιτικής και τη συγκρότηση μιας εύρωστης κοινωνίας πολιτών. Πάνω σε αυτή τη βάση θα επιχειρηθεί μια αδρομερής περιγραφή της ιστορίας της ελληνικής κοινωνίας πολιτών, υπό το πρίσμα των γόνιμων ιδεών του Ernest Gellner καθώς και της βιβλιογραφίας που τη συσχετίζει με τη δομές διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής. Διαπιστώνεται ότι η συμπερίληψη της κοινωνικής διάστασης στην ανάλυση της εξωτερικής πολιτικής της νεώτερης ελληνικής ιστορίας υποδεικνύει το βαθμό στον οποίον αυτή θα μπορούσε να συμβάλει στον εμπλουτισμό της ιστοριογραφίας αλλά και να δώσει ώθηση στην αναπτυσσόμενη διεθνή βιβλιογραφία που καταπιάνεται με τους τρόπους με τους οποίους συνδέεται η εσωτερική διάρθρωση των κοινωνιών με την εξωτερική τους πολιτική.