ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ

Στο σύντομο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη έκδοση αυτού του βιβλίου, οι εξελίξεις έτρεξαν (και τρέχουν) με γοργούς ρυθμούς. Όσο κι αν υπουργοί του Μητσοτάκη, όπως ο Φλωρίδης, θέλουν να πανηγυρίσουν το τέλος της Αριστεράς1, ένα μεγάλο κύμα αγώνων κάνει την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να κλονίζεται. Η κοινωνική αντιπολίτευση είναι παρούσα και παράγει πολιτικά αποτελέσματα. Το ερώτημα είναι τι κάνει η Αριστερά. Τι κάνει, όμως, η κοινοβουλευτική αριστερά για να ανταποκριθεί στην πρόκληση; Συνεχίζει μια πορεία δεξιάς προσαρμογής και αυτό φαίνεται σε όλες τις συνιστώσες της. Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες της Αριστεράς αναζητούν διέξοδο από ένα κόμμα που δήλωνε δύναμη της ριζοσπαστικής αριστεράς και έχει φτάσει να έχει μια ηγεσία που περηφανεύεται ότι μπορεί να συσπειρώσει και τον ΣΕΒ και τους «νοικοκυραίους» της μεσαίας τάξης. Το κύμα των αποχωρήσεων είναι ένα ρεύμα που ψάχνει προς τα αριστερά τις απαντήσεις για το τι πήγε στραβά. Ανήκει στο ευρύτερο ρεύμα του κόσμου που συγκρούεται με την κυβέρνηση των καταστροφών, το ρεύμα που βγήκε και βγαίνει στους δρόμους ενάντια στα κυβερνητικά εγκλήματα και δίνει μαζικά την αλληλεγγύη του στην Παλαιστίνη. Η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ έχει τις ρίζες της στην αντίφαση ανάμεσα στις αριστερές αναζητήσεις της εργατικής τάξης και της νεολαίας και στη δεξιόστροφη πορεία της ηγεσίας του. Αυτό εκφράστηκε όλο το προηγούμενο διάστημα με την ηγεσία Τσίπρα να γυρίζει τις πλάτες της στις οργισμένες κινητοποιήσεις του κόσμου και καταγράφηκε στα αποτελέσματα των εκλογών. Αλλά η εκλογή Κασσελάκη στην ηγεσία απογείωσε την κρίση. Χρειαζόμαστε Αριστερά επαναστατική, με στρατηγική την ανατροπή του καπιταλισμού και την αντικατάστασή του από τον εργατικό σοσιαλισμό που θα απλώσει την εργατική δημοκρατία παντού, από την πολιτική ως την οικονομία. Για να διαλύσουμε τις βαρβαρότητες του καπιταλισμού μέσα στην κρίση του και να σβήσουμε την εκμετάλλευση και την καταπίεση.