Δεν ήρθαμε να σκαλίσουμε πληγές. Ούτε τα κεφάλια επί πίνακι των παιδιών και εγγονών όσων εγκλημάτισαν πάνω μας ζητάμε. Οι πρωταγωνιστές ένθεν κακείθεν έχουν φύγει από τη ζωή. Δεν χειροκροτούμε τον πόλεμο, πολλώ δε μάλλον έναν εμφύλιο. Σεβόμαστε τους νεκρούς απ’ όποια πλευρά κι αν ήταν. Δεν ξεχνάμε. Γιατί αυτή είναι η ζωή μας. Ούτε να συγχωρέσουμε γίνεται. Μπορούμε, όμως, να τα βάλουμε στην άκρη και να κοιτάξουμε μπροστά. Αν αυτό δεν το κάνει ο καθένας από μας χωριστά, δεν θα βρούμε ποτέ ησυχία στον τόπο. Εμείς όλοι διατηρούμε την ψυχρή αντιπαράθεση, κι εμείς δεν αφήνουμε την Ιστορία να προχωρήσει. Δεν ήρθαμε να σκαλίσουμε πληγές, να δώσουμε τα χέρια θέλουμε.