H ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

Τα μοναχικά δάκρυα συγχορδίζονται με τους ήχους του σύμπαντος αλλάζουν τα μουσική του. [Από την έκδοση] Στο επίκεντρο της ποίησης του Δαββέτα βρίσκεται ο Έρως, όπως τον συνέλαβε ο Σοφοκλής σ' ένα χορικό της Αντιγόνης ως θεσμό και οίστρο του σύμπαντος, ως εσωτερικής δύναμης της ύπαρξης, ως αιώνιας έλξης που συνέχει την έφεση του χάους να γίνει κόσμος. (Κώστας Γεωργουσόπουλος) Ο Δημοσθένης Δαββέτας βαδίζει και μιλάει με τον ουρανό. Η λογική του μας παρασύρει. Τα συναισθήματά του μας δίνουν δύναμη γιατί έχει γνώση και προοπτική. Όλοι οι δρόμοι μας περιμένουν. Ας τούς βαδίσουμε. Γλυκιά περιπέτεια η ζωή. (Γιώργος Χρονάς) Πρόλογος - Ξενοφών Διον. Μουσάς Ο ποιητής και τ' άστρα Ο έρωτας για ένα άστρο (Γέννηση ενός άστρου) Η ζωή με τ' άστρα Η εξαφάνιση του άστρου (Η μεταμόρφωσή του σε μαύρη τρύπα) Η απόσταξη της στιγμής ως αιωνιότητα