Η επισφάλεια ως έννοια και πραγματικότητα έχει πλέον ενταχθεί στον καθημερινό λόγο με οικονομικούς, πολιτικούς και πολιτισμικούς όρους. Το βιβλίο, μέσα από μια ανθρωπολογική οπτική, πραγματεύεται την εμπειρία της επισφάλειας στην κοινωνική και οικονομική της διάσταση καθώς και τις επενέργειες που αυτή συνεπιφέρει στην τροχιά ζωής των ανθρώπων. Eστιάζει κυρίως στον τρόπο με τον οποίο η τρέχουσα κρίση, ως μηχανισμός αποσταθεροποίησης της κοινωνίας, γίνεται αντιληπτή και βιώνεται από τα θύματά της. Εξετάζει επίσης τα μέσα που οι άνθρωποι μπορεί να επιστρατεύουν για την αντιμετώπιση και τη διαχείρισή της στο επίπεδο των μικρών και των μεγάλων καθηκόντων που τους επιβάλλει η πραγματικότητα. Η συνθήκη αυτή λαμβάνει χώρα στο μετα-κεϋνσιανό πλαίσιο πολιτικής στην Ελλάδα της κρίσης.