Η 18Η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ: ΠΡΑΚΤΙΚΑ, 24 ΙΟΥΝΗ - 2 ΙΟΥΛΗ 1973

Η 18η Ολομέλεια της ΚΕ (24 Ιούνη - 2 Ιούλη 1973) αποτέλεσε κομματικό Σώμα ιδιαίτερης σημασίας για την εκτίμηση της κατάστασης στην Ελλάδα τη συγκεκριμένη περίοδο, καθώς πέρα από τον απολογισμό δράσης του αντιδικτατορικού αγώνα, γίνεται φανερός ο προβληματισμός και ο προσανατολισμός για την αναγκαιότητα μεταφοράς της καθοδήγησης του Κόμματος στο εσωτερικό, αναδεικνύεται η πείρα και τα κριτικά συμπεράσματα από τη σκληρή προσπάθεια του Κόμματος να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της παράνομης δουλειάς στην Ελλάδα, τις αλλεπάλληλες συλλήψεις στελεχών και μελών του, αλλά, κυρίως, τη βασική αποστολή του στην τελική επεξεργασία των Θέσεων της ΚΕ, του Σχεδίου Προγράμματος και Καταστατικού για το 9ο Συνέδριο, που συγκλήθηκε σχεδόν 7 χρόνια μετά από τη 12η Ολομέλεια του 1968 και 12 χρόνια μετά από το 8ο Συνέδριο (1961).

Η 18η Ολομέλεια παρέχει επίσης στοιχεία που εξηγούν κάτω από ποιες συνθήκες το Κόμμα, που διακηρύσσει με ειλικρίνεια την πίστη του στο μαρξισμό-λενινισμό, που δε φοβήθηκε την ένοπλη σύγκρουση με τον ταξικό αντίπαλο, που διαπαιδαγώγησε χιλιάδες λαϊκούς ήρωες, αλύγιστους στον αγώνα για τη ζωή και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και γενικότερα του εργαζόμενου λαού, το Κόμμα του αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, είναι δυνατό να υιοθετήσει λαθεμένες θέσεις και επιλογές, έως και να γλιστρήσει σε οπορτουνιστική παρέκκλιση, ακόμα και σε ζητήματα αρχών.