Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Όταν το μυθιστόρημα της Κέιτ Σοπέν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά, οι κριτικοί της εποχής το επαίνεσαν για την άψογη τεχνική του, αλλά κυρίως το αποδοκίμασαν για τη σεξουαλική του ειλικρίνεια. Χαρακτηρίστηκε «αισθησιακό», «πολύ δυνατό ποτό για την ηθική νηπίων», «δηλητήριο». Αυτό που έβλεπαν στο κείμενο ήταν «η ιστορία μιας κυρίας του Νότου που ήθελε να κάνει το δικό της... με καταστροφικές συνέπειες». Τυφλωμένοι από τη βικτοριανή ηθική τους, οι κριτικοί της εποχής δεν έβλεπαν παρά μόνο τη μοιχεία της Έντνας και αγνοούσαν τις άλλες διαστάσεις του μυθιστορήματος. Οι εκδότες έπαψαν να δημοσιεύουν έργα της Σοπέν και Η Αφύπνιση εξοστρακίστηκε από τη βιβλιοθήκη της γενέτειράς της. Η ίδια, απογοητευμένη, πέθανε από εγκεφαλικό πέντε χρόνια αργότερα. Όπως ήταν φυσικό, το βιβλίο ξεχάστηκε στα χρόνια που ακολούθησαν. Το 1953 η σύγχρονη κριτική το ανέσυρε πάλι από την αφάνεια. Παρά τη σεξουαλική απελευθέρωση της εποχής μας, βρέθηκαν κριτικοί οι οποίοι δήλωναν ότι το μυθιστόρημα «περιστρέφεται γύρω από το σεξ» και χαρακτήριζαν την Έντνα σαν την Αμερικανίδα Μαντάμ Μποβαρύ ή σαν μια άλλη Φαίδρα. Από το τέλος της δεκαετίας του 1960 το μυθιστόρημα έχει αναγνωριστεί σαν ένα από τα αριστουργήματα της αμερικανικής κλασικής λογοτεχνίας και το 1991 γυρίστηκε ταινία που παίχτηκε με τίτλο «Grand Isle», στο Φεστιβάλ των Καννών.