Η αγάπη είναι η μόνη επίθεση, είναι ένα μικρό ταξίδι από εικόνες ενός κόσμου που είναι γεμάτος από στιγμές που δενόμαστε ισόβια μαζί τους, πάει με ένα ωτοστόπ στην έρημο, σκοτώνει το Τέρας με το σπαθί του Μπόμπι Σαντς, σου γεμίζει το ποτήρι ακόμα κι όταν δεν είσαι εκεί, ζει πάνω σε ένα χαρτί κι ονειρεύεται το άπειρο, πιστεύει στο αληθινό, στο γνήσιο, στο όμορφο, κι αναρωτιέται αν δεν είχαμε δοθεί πώς θα μας δρόσιζαν οι πρώτες μας σκέψεις το πρωί και γιατί κανείς δε μας ακούει για αγάπη όταν μιλάμε. Είναι τα λόγια από τα τραγούδια των RadioSol που τραγουδάμε και χορεύουμε λουσμένοι στον ιδρώτα χωρίς να έχουμε την παραμικρή ιδέα τι λένε. Αφιερωμένο σε όσους ανακάλυψαν πως τελικά δεν είχαν κανένα ιδιαίτερο ταλέντο πέρα από τον τρόπο που επιλέγουν να ανασαίνουν την κάθε τους στιγμή.