Η παρούσα μονογραφία επικεντρώνεται στις ιδιαιτερότητες - παρεκκλίσεις που παρουσιάζει η ανώνυμη εταιρία ειδικού σκοπού στις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Σκοπού σε σύγκριση κυρίως προς τον κλασικό τύπο της ανώνυμης εταιρίας του ΚΝ 2190/1920.
Ο θεσμός για τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) που εισήχθηκε στη χώρα μας με το Ν 3389/2005 για την εκτέλεση δημόσιων έργων ή παροχή δημόσιων υπηρεσιών με την άμεση χρηματοδότηση από τον Ιδιωτικό Τομέα, συνιστά αναμφισβήτητα μία σύγχρονη πολύ-επιστημονική (νομικής, οικονομικής και πολιτικής επιστήμης) προβληματική.
Από άποψη ιδιωτικού δικαίου και ειδικότερα, εταιρικού δικαίου, η σημαντικότερη προβληματική γεννάται από το γεγονός ότι ο Ν 3389/2005 εισάγει, μεταξύ άλλων, ένα νέο "μόρφωμα: Την ανώνυμη εταιρία ειδικού σκοπού. Η νομική ιδιομορφία στην ανώνυμη εταιρία ειδικού σκοπού κατά τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) για την εκτέλεση δημόσιων έργων ή την παροχή δημόσιων υπηρεσιών και την εκμετάλλευση ή συντήρηση αυτών με ιδιωτικά κεφάλαια, έγκειται στον έντονο προσωποπαγή χαρακτήρα που της προσδίδει ο ίδιος ο νόμος, κατ' εφαρμογή της δικαιϊκής αρχής "intuitus personae".
Ερευνάται λοιπόν η εφαρμογή της αρχής "intuitus personae" τόσο στο προσυμβατικό όσο και στο συμβατικό στάδιο των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) καθώς και κατά τη χρηματοδότηση της ανώνυμης εταιρίας ειδικού σκοπού.
Ειδικότερα: Η αρχή "intuitus personae" επικρατεί τόσο στο προσυμβατικό, όσο και στο συμβατικό στάδιο στις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Στο προσυμβατικό στάδιο το οποίο συμπίπτει με το προϊδρυτικό στάδιο της ανάδοχης ανώνυμης εταιρίας ειδικού σκοπού στις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), γίνεται η επιλογή από την αναθέτουσα δημόσια αρχή του ανάδοχου της Σύμπραξης ιδιωτικού φορέα, βάσει κυρίως των προσωπικών ικανοτήτων και χρηματοοικονομικών του δυνατοτήτων, προκειμένου αυτός να συστήσει υποχρεωτικά την ανάδοχη ανώνυμη εταιρία ειδικού σκοπού, για την υπογρ