Η ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΕΚΑΤΟ ΕΝΑΤΟ ΑΙΩΝΑ

Η "ανθρωπιστική επέμβαση", η στρατιωτική επέμβαση με στόχο τη σωτηρία αθώων ανθρώπων σε ξένες χώρες από μαζική παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, έχει εισέλθει στη δημόσια συζήτηση τροφοδοτώντας οξείες αντιπαραθέσεις μέχρι και σήμερα.
Η ευρέως διαδεδομένη άποψη, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, είναι ότι η ανθρωπιστική επέμβαση αποτελεί ένα από τα φαινόμενα της μεταδιπολικής εποχής. Ωστόσο η απαρχή της ανθρωπιστικής επέμβασης ανάγεται στον 19ο αιώνα, με πρώτη της εκδήλωση τη Ναυμαχία στο Ναβαρίνο (Οκτώβριος 1927).
Το βιβλίο παρουσιάζει και αναλύει την ανθρωπιστική επέμβαση στη θεωρία και στην πράξη κατά τον 19ο αιώνα, καθώς και την απαρχή της που βρίσκεται στην Αναγέννηση, με την ιδέα του "δίκαιου πολέμου" κατά της τυραννίας. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στη διχοτομία πολιτισμού-βαρβαρότητας, στο διεθνές δίκαιο (υπέρμαχοι και πολέμιοι της ανθρωπιστικής επέμβασης) και στη διεθνή πολιτική θεωρία σε σχέση με την επέμβαση. Επίσης εξετάζονται λεπτομερώς οι τέσσερις πιο εμβληματικές περιπτώσεις ανθρωπιστικής επέμβασης κατά τον 19ο αιώνα: στην Ελληνική Επανάσταση (1821-32), στις σφαγές στον Λίβανο και τη Συρία (1860-61), στη Βαλκανική Κρίση και στις θηριωδίες κατά των Βουλγάρων (1875-78) και η επέμβαση των ΗΠΑ στην Κούβα κατά τον Κουβανικό Πόλεμο Ανεξαρτησίας (1895-98). (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)