Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Από το έπος, το οποίο έως τώρα εξετάσαμε τόσο καθαυτό όσο και στις μορφές που λαμβάνει αναμειγνυόμενο με άλλα είδη, από το έπος ως ταυτότητα προήλθε η ποίηση σαν από μία κατάσταση απλότητας όπου συναθροίζεται και συνενώνεται το παν, το οποίο κατόπιν είτε υφίσταται διασπαραγμένο είτε ανακτά πάλι από τον διασπαραγμό την ενότητα. Η ταυτότητα αυτή γίνεται στην λυρική ποίηση -προϊούσης της παιδείας- θρυαλλίδα που ανάβει την έριδα και χρειάστηκε ο πλέον ώριμος καρπός της μεταγενέστερης παιδείας ώστε να συμφιλιωθεί, σ' ένα ανώτερο επίπεδο, η ίδια η ενότητα με την έριδα και να ενοποιηθούν μεταξύ τους πάλι στο πλαίσιο μιας πιο ολοκληρωμένης παιδείας. Η ανώτερη αυτή ταυτότητα είναι το δράμα που, συνοψίζοντας τις φύσεις αμφοτέρων των ενάντιων ειδών, συνιστά το κορυφαίο φαινόμενο της πραγματικότητας και της ουσίας κάθε τέχνης. Είναι τόσο νομοτελειακή η πορεία κάθε φυσικού μορφώματος ώστε η έσχατη ως προς την ιδέα σύνθεση, η ενοποίηση όλων των αντιθέσεων στο πλαίσιο της ολότητας, είναι συγχρόνως το έσχατο ως προς τον χρόνο φαινόμενο. [...] (Από την έκδοση) ΠΕΡΙ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΑΙΣΧΥΛΟΣ, ΣΟΦΟΚΛΗΣ, ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ ΠΕΡΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ