Το κείμενο αυτό είναι μια σύνοψη των επτά μαθημάτων για τον λόγο και μαζί μια απόπειρα να τα συμμορφώσει με τους ορισμούς των προσωκρατικών συμπράττοντας στη διαφαινόμενη σήμερα, και στους κόλπους της επιστήμης, κίνηση επιστροφής στις ολικές συλλήψεις των σκοτεινών εκείνων ποιητών. (. . .) Το Όγδοο Μάθημα είναι ακριβώς μια βραχυγραφική, αποσπασματική κοινολογία και μελετά την λειτουργία της σιωπής (δηλαδή τον λόγο ως μη ον, -απόν και ενάντιο-) η οποία ορίζει κατ' ουσίαν την λειτουργία του λόγου προτού ο λόγος τελειώσει, καταλήξει στην απόλυτη σιωπή, σε ό, τι δεν είναι λόγος - άν ο κόσμος έτσι διχάζεται: σ' αυτό που είναι λόγος και σ' εκείνο που δεν είναι. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)