Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ (ΕΚΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Η ανά δεκαετίες περιοδολόγηση οποιουδήποτε δημιουργικού γίγνεσθαι, άρα και του λογοτεχνικού, εγκυμονεί πολλούς, προβλέψιμους αλλά και άλλους, απρόβλεπτους ή και υφέρποντες, ακόμη, κινδύνους. Κινδύνους, οι σοβαρότεροι από τους οποίους σχετίζονται με το ενδεχόμενο της αυθαίρετης παράβλεψης και, συνεπώς, προσβολής του ενιαίου -παρά το ετερόκλιτο των στοιχείων που τον απαρτίζουν και τον συνέχουν- και μονίμως υποδαυλιστικού αυτού του γίγνεσθαι πυρήνα. Να, όμως, που τέτοιες -ή και άλλες, παρεμφερείς- περιοδολογήσεις -τεμαχισμοί, έστω-, παρά τα όσα αρνητικά τους έχουν -και δικαίως- κατά καιρούς αποδοθεί, επιβάλλονται κάποτε ως αναπόφευκτες, ή σαν αναγκαίο κακό, προκειμένου να πραγματοποιηθούν μερικές μεμονωμένες και με την επιδίωξη ενός απολύτως συγκεκριμένου αποτελέσματος, διεισδύσεις σε κάποιον ευρύ -έως και αχανή- χώρο, όπως είναι λ.χ. ο χώρος της λογοτεχνίας. Διεισδύσεις όπως αυτή που προτίθεμαι να επιχειρήσω εγώ αμέσως τώρα, με την πρόθεση να απομονώσω και να γεωγραφήσω μία λογοτεχνική δεκαετία: αυτήν του 1960, μολονότι γνωρίζω ότι πρόκειται για μία δεκαετία που, μαζί με την αμέσως προηγούμενη και την αμέσως επόμενή της (του '50 και του '70), αποτελούν ένα αδιάσπαστο σύνολο μία χρονική ενότητα από τις πλέον -ας μου επιτραπεί η λέξη- απεριοδολόγητες, προφανώς επειδή συνέχεται από κοινά ιστορικά, κοινωνικά και στενότερα πολιτικά, τεράστιου εκτοπίσματος, συμβάντα της περιόδου 1936-1949 αλλά και, κυρίως, από τον απόηχό τους. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)