Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΠΟΛΥΜΕΡΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

Αν επιχειρήσει κάποιος μια αποτίμηση των διεθνών εξελίξεων κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών του 2014, προφανώς θα σταθεί στη Ρωσία και στην Κίνα. Η πρώτη μέσω των ρώσο φωνών αυτονομιστών καταλαμβάνει ουκρανικό έδαφος και η δεύτερη με το πολεμικό ναυτικό της επιχειρεί να κυριαρχήσει σε χωρικά ύδατα των Φιλιππίνων στη Νότια Κινεζική Θάλασσα.
Με γεωπολιτικούς όρους, Ρωσία και Κίνα δείχνουν να ακολουθούν τις νόρμες του 19ου αιώνα, όταν τα κράτη ανταγωνίζονταν μεταξύ τους συγκεντρώνοντας όλο και περισσότερη στρατιωτική ισχύ σε ένα σύστημα αχαλίνωτου εθνικισμού και άκαμπτης κρατικής κυριαρχίας.
Και οι δυο χώρες συμπεριφέρονται σαν η ισχύς να είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Η Μόσχα επιχειρεί να επανασυναρμολογήσει τον χάρτη της τσαρικής Ρωσίας του 19ου αιώνα, κυριαρχώντας στην Κριμαία και διεκδικώντας τη Νότιο Οσετία, την Αμπχαζία και άλλες περιοχές της παλαιάς αυτοκρατορίας. Παρομοίως το Πεκίνο επιχειρεί να κατοχυρώσει τη θέση του στη Νότια Κινεζική Θάλασσα, παραβιάζοντας τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)