Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΩΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ

Η παρούσα μελέτη εστιάζεται στην πιο πρώιμη περίοδο του μαρξικού έργου (1842-1843), στα χρόνια όπου ο Marx εργάζεται αρχικά ως δημοσιογράφος και εν συνεχεία ως αρχισυντάκτης στην Εφημερίδα του Ρήνου, προωθώντας ένα μεταρρυθμιστικό πολιτικό πρόγραμμα με στόχο τον εκδημοκρατισμό του γερμανικού πολιτικού συστήματος.
Ο Marx επιχειρηματολογεί εδώ από τη σκοπιά ενός προσδοκώμενου, έλλογου κράτους, με γνήσια δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών, με άρση των στρεβλών μηχανισμών εκπροσώπησης που επιτρέπουν στα ιδιαίτερα επιμέρους συμφέροντα να εμφανίζονται ως γενικά, με κατάργηση του θεσμού της λογοκρισίας και της όσμωσης θρησκείας και πολιτικής. Η αποτυχία και η διάψευση του εν λόγω προγράμματος ωθούν τον Marx να σκεφτεί την οδό της επανάστασης ως μοναδική εναλλακτική λύση στα προβλήματα της γερμανικής επικράτειας. Η αποτυχία αυτή όμως έχει και μία μείζονα θεωρητική προκειμένη: τον εντοπισμό των ορίων της πολιτικής θεωρίας εν γένει.