Η ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ Η ΒΑΣΑΝΟΣ

Το βιβλίο αποτελείται από δύο ενότητες. Στην πρώτη περιλαμβάνονται μελέτες για τη λογοτεχνική αναπαράσταση της γενοκτονίας των Ελλήνων Εβραίων, ενώ στη δεύτερη εξετάζεται το έργο Ελλήνων συγγραφέων που διακρίνονται για την ιδιόμορφη παρουσία τους στα γράμματά μας, και παράλληλα επιχειρείται η προσέγγιση ζητημάτων ειδολογικού και μορφολογικού χαρακτήρα. Το τόλμημα μιας τέτοιας πολύπλευρης έρευνας είναι συνυφασμένο με την προσπάθεια να διερευνηθεί μια ασαφής, ρευστή αλλά πρωταρχική ιδιότητα της λογοτεχνικής γραφής, που έχει διατυπωθεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους και έχει σχέση με τη βάσανο. Για «κατάργηση της μοναξιάς», «άρνηση του θανάτου» και «παρηγοριά» μιλούσε ο Νίκος Εγγονόπουλος και θεωρούσε αυτή την παρηγοριά «αποστολή της ποιήσεως». Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο άνθρωπος γράφει και θα συνεχίσει να γράφει γιατί δεν έχουν τελειωμό «τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου».