"Περπατούσαμε στους δρόμους, ένα παιδί-θαύμα με κοντά παντελονάκια και η μητέρα του, τόσο προκλητικά όμορφη, ώστε κάθε συναλλαγή σταματούσε· περνάγαμε σ' έναν κόσμο αργής κίνησης όπου γυναίκες, άντρες, παιδιά, σκυλιά, γάτες και πυροσβέστες στα οχήματά τους την κοιτούσαν με τέτοια επιθυμία που μ' έκαναν να νιώθω σαν σφετεριστής που την παρασέρνει σε κάποιον μακρινό λόφο." Με καταγωγή από το Μόγκιλεφ της Λευκορωσίας, βρίσκοντας καταφύγιο στις ΗΠΑ, η Φέιγκελε Τσάρυν (στα γίντις: πουλάκι), παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών, πρέπει να επιβιώσει. Μα είτε κάνει την κρουπιέρισσα για λογαριασμό ενός μεγαλοκομπιναδόρου του Μπρονξ είτε κάνει την «καμήλα» για τον φίλο της τον Τσακ - πραγματικό Ρομπέν των Δασών της μαύρης αγοράς - είτε βουτάει κεράσια στη σοκολάτα, όταν επιστρέφει στο εργοστάσιο, η Φέιγκελε επιλέγει τους φίλους της και τους μένει πιστή. Για πρώτη φορά ο Τζέρομ Τσάρυν περιγράφει αυτή την εποποιία της παιδικής ηλικίας, αυτή τη μαγική διαδρομή στο Μπρονξ της δεκαετίας του ’40 συντροφιά με τη μητέρα του: «Χορεύαμε σε μια τεθλασμένη γραμμή. (...) Κι όλος ο κόσμος άνοιγε δρόμο στο πέρασμά μας». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Αναμφίβολα γνωρίζει ότι συνέλαβε μια εποχή στην εντέλεια... οι αναγνώστες του Η μελαχρινή κυρία από τη Λευκορωσία θα θρηνήσουν ολόκληρο το θίασο των χαρακτήρων του Τζέρομ Τσάρυν για πολύ καιρό. Και η μητέρα του Τσάρυν, η δική του μελαχρινή κυρία, είναι ακριβώς όπως την περιγράφει στην πρώτη του παράγραφο - "τόσο προκλητικά όμορφη, ώστε κάθε συναλλαγή σταματούσε". Πρόκειται για ένα θαυμάσιο μικρό βιβλίο. - John Irving